Makale özeti ve diğer detaylar.
İnsanın şahsiyetini belirleyen en önemli unsurlardan ahlakın edebî metinlerde ne şekilde işleneceği, edebiyatın mahiyeti ve işlevine ilişkin ilk kitaplardan itibaren sıklıkla tartışılan konulardandır. Yeni Türk Edebiyatının oluşum döneminde, 'yeni bir edebiyatın' oluşturulması çerçevesinde sıklıkla tartışılan konulardan biri de edebiyat-ahlak ilişkisidir. Bu dönem yazarlarının önemli bir kısmı edebiyatı toplumun eğitileceği bir alan olarak kabul ettiklerinden edebiyatta ahlakın yer almasını zaruri görmekteydiler. Biz bu çalışmamızda Yeni Türk Edebiyatının oluşum sürecinde edebiyatahlak ilişkisine yönelik ileri sürdükleri fikirlerle öne çıkan Namık Kemal, Ahmed Midhat Efendi, Recâizade Mahmud Ekrem ve Mizancı Murad'ı kronolojik bir çizgide ele alarak inceleyeceğiz. Söz konusu yazarların kuramsal alanda kaleme aldıkları düşüncelerinin roman ve tiyatrolarına ne şekilde yansıdığı da ayrıca değerlendirilecektir.
Ethics is one of the most important factor for human character and literaute. Literature ise cereated by human. Because of this there is a crucial relationship between ethics end literature. This relationship is one of the main topics in literature theory. Also this topics is one of main subjects in modern Turkish Literature, especially in Tanzimat's period. Here we study the relationship of ethics and literature in Tanzimat's Period, especially in the context of Namık Kemal, Ahmed Midhat Efendi and Mizancı Murad's texts.