Makale özeti ve diğer detaylar.
Osmanlı Devleti’nde hapis cezası ve uygulamaları başlangıçta yaygın bir ceza olarak görülmezken sonraki dönemlerde ve özellikle de Tanzimat’tan sonra etkin bir ceza yöntemi olarak benimsendiği görülmektedir. Nitekim Tanzimat ile birlikte kabul edilen yeni ceza kanunları ve çeşitli nizamnameler, hapis cezasını merkezi konuma getirirken, hapishaneyi de bir mekân olarak ön plana çıkarmıştır. Bu çalışmada, 1880 tarihli Tevkifhane ve Hapishaneler Nizamnamesi’nin yayınlanmasından kısa bir süre sonra, 20. yüzyıl başlarında Turgutlu hapishanesinin fiziki durumu, hükümlü ve tutukların mevcudu ile hapishanelerin geçirdiği tamirat süreci ele alınmaktadır.
In the early periods of the Ottoman Empire, imprisonment was not used as a means of punishment. However, later on, following the Edict of Tanzimat, it was adopted as an effective punishment method. As a result of this, the newly adopted laws and regulations put the improsenment at the core of its criminal justice while making prisons as a center of attention. This work, based on the analysis of the Regulations regarding Detention Houses and Prisons dated 1880, gives information on physical conditions of Turgutlu prison at the beginning of the 20th century, remonts made in it, the number of its prisoners and personnel.