Makale özeti ve diğer detaylar.
Esneklik yaklaşımı; “fordizmin krizi” olarak adlandırılan süreçte biçimlenen paradigma dönüşümünü ifade etmekte ve bir çeşit uyarlanma mekanizması olma niteliği taşımaktadır. Nitekim, Lipietz, dışsal ve içsel esneklik olarak ifade edilen mekanizmaları ekonomik krize karşı benimsenen “savunma” ve “hücum” stratejileri olarak tanımlamakta1 ve bu yaklaşım esneklik olgusunun uyarlanma doğrultusunda taşıdığı önemi ön planda tutmaktadır. Bununla beraber, uyarlanmanın hangi süreçler üzerinden gerçekleşeceğinde ise; yapılan kriz analizleri etkili olmakta ve benimsenen teorik yaklaşımın biçimlendirdiği politikalar doğrultusunda farklı uyum arayışları gündeme gelmektedir.