4857 sayılı iş kanunu’na göre kısmi çalışma uygulaması ve sonuçları

İşçinin normal haftalık çalışma süresinin, tam süreli iş sözleşmesiyle çalışan emsal işçiye göre önemli ölçüde daha az belirlenmesi durumunda sözleşme kısmî süreli iş sözleşmesidir.

Kısmî süreli iş sözleşmesi ile çalıştırılan işçi, ayırımı haklı kılan bir neden olmadıkça, salt iş sözleşmesinin kısmî süreli olmasından dolayı tam süreli emsal işçiye göre farklı işleme tâbi tutulamaz. Kısmî süreli çalışan işçinin ücret ve paraya ilişkin bölünebilir menfaatleri, tam süreli emsal işçiye göre çalıştığı süreye orantılı olarak ödenir.

Kısmi çalışma, 4857 sayılı İş Kanunun kabulüyle yasal bir nitelik kazandı. Kısmı çalışmanın özellikle istihdam düzeyinde iyileştirme yapacağı bekleniyordu. Fakat incelenen beş yıllık süreç içerisinde düzenlemenin beklendiği gibi bir sonuç vermediği görülmektedir.

İş Kanunu ,

Kısmı Süreli İş Sözleşmesi ,

Tam Süreli İş Sözleşmesi ,

Bölünebilir Menfaat ,

Ayırımcılık ,

Labour Law ,

Part-Time Labour Contract ,

When the normal weekly work time of the worker is established substantially less than an equivalent worker employed on a full-time labor contract, such contract is a part-time labor contract.

The worker employed on a part-time labor contract can not be subjected to any procedure different than a full-time equivalent worker merely on the grounds that his/her labor contract is a parttime one, unless a reason justifying such discrimination exists. Divisible benefits of the part-time worker pertaining to wage and money are paid in proportion to the employment time compared to the full-time equivalent worker.

Part-time work, with the adoption of the Labour Act No. 4857 became a legal regulation. Part-time work has been expected to improve the level of employment. However, the five-year review period, as expected, a result of regulation is not provided.

Full-Time Labour Contract ,

Divisible Benefits ,

Discrimination ,