Psikolojik taciz olgusuna 4857 sayılı iş kanunu açısından bir bakış

Psikolojik taciz (mobbing), üstleri, çalışma arkadaşları ve astları tarafından çalışanın işten ayrılmasını sağlamak amacıyla hakkında söylenti çıkarılması, imalı sözlerde bulunulması, sindirilmeye çalışılması, itibarının zedelenmesi, dışlanması , alay edilmesi ve özellikle de onun küçük düşürülmesidir. Kurbanın yaşadığı bu süreç, zaman zaman intihara yol açabilecek kadar yıkıcı sonuçlara ulaşabilmektedir. Psikolojik taciz (mobbing) kavramı, Türkiye’de 2000’li yılların başından itibaren tartışılmaktadır. Yapılan çalışmalarda psikolojik tacize maruz kalanların oranının yüksek olduğu dikkat çekmektedir. Bu çalışmada, iş yaşamında artık bir fenemon hâline gelen ve literatürde de adı sıkça geçmeye başlayan psikolojik taciz (mobbing) sorunu kavramsal ve hukuksal açıdan ele alınmıştır.

Psikolojik taciz (mobbing) ,

Çalışma yaşamı ,

İş Kanunu ,

Kişilik hakları ,

Koruma ve gözetme borcu ,

Psychological harassment (mobbing) ,

Working life ,

Psychological harassment (mobbing) denotes, to force someone to leave workplace through rumor, innuendo, intimidation, discrediting, teasing, isolation, and particularly, humiliation by co-workers, subordinates or superiors. Psychological harassment has affected victims on many psychological ways and even sometimes cause of suicide. The concept of psychological harassment (mobbing) has been discussed for academics and policy makers since begining of the 2000s. Many of studies concerned of psychological harassmentmobbing indicated high percentage of mobbing victims. In this study psychological harresment was evaluated conceptualy and from within legalistic approach .

Labour Law ,

Personality rights ,

Obligation to protect and respect ,