Ziya osman saba ve dergilerde saklı kalmış şiirleri

Ziya Osman Saba 1910’da İstanbul’da doğmuş ve okumaya meraklı bir ailenin içinde büyümüştür. Bu sayede de çok küçük yaşlardan itibaren edebiyatla ilgilenmeye başlamıştır. Servet-i Fünun’un 1927 tarihli sayısında “Sönen Gözler” şiirinin yayımlanmasıyla edebiyat dünyasına ilk adımını atan Ziya Osman Saba, o sıralarda Servet-i Fünun’da çalışan Sabri Esat, Yaşar Nabi, Muammer Lütfi, Cevdet Kudret, Vasfi Mahir ve Kenan Hulusi ile tanışmıştır. 1928’de onlarla birlikte, Yedi Meşale isimli şiir kitabını çıkarmış, 1928’in Eylül’ünde yayınına başladıkları Meşale adlı dergide de yayın süresince kurucu-yazar olarak yer almıştır. Yedi Meşaleciler adıyla anılan bu grubun dağılmasının ardından Ziya Osman Saba, edebiyat dünyasında bireysel olarak varlığını sürdürmüş, ölümüne kadar da şiir yazmaya devam etmiştir. Bu süreç içinde -yazdığı hikâyelerin sayısı da az olmamasına rağmen- kendini özellikle şair olarak tanımlayan Ziya Osman Saba’nın, hayatının farklı evrelerini bünyesinde toplayan üç şiir kitabı yayımlanmıştır. Ziya Osman Saba’nın, Sebil ve Güvercinler, Geçen Zaman, Nefes Almak adlı üç ayrı şiir kitabı, bir de Mesut İnsanlar Fotoğrafhanesi-Değişen İstanbul adlı hikâye kitabı mevcuttur. “Bütün Şiirleri” başlığı altında birkaç farklı basım hâlinde yayınlanan bu şiir kitapları, çoğunlukla ilk basımları esas alınarak yapılmış olduğundan, kimi şiirleri dergilerde saklı kalmıştır. Bu çalışmanın amacı, dergilerde kalmış olan bu şiirleri gün ışığına çıkarmak ve bahsi geçen şiirlerin Ziya Osman Saba’nın sanat anlayışı içindeki yerini tespit edebilmektir.