Resim ve edebiyat ilişkisinde kadın imgesi: percy bysshe shelley’nin şiirinde medusa, nazım hikmet’te jokond

Biri renk ve şekilleri diğeri ise sözcükleri kullanan, duyu, duygu, akıl ve imgeleme, görsel imgeler ya da yazı aracılığıyla hitap eden resim ile şiir, ya da imge ile söz arasındaki bağı irdeleyen eleştirmenler, Türkçe’ye “resimbetim” olarak çevrilebilecek Yunanca ekphrasis terimini kullanırlar. Bu iki farklı sanat dalının birbiriyle olan ilişkisi, imgenin durağan ve sessiz oluşunun aksine yazının devingen ve konuşma içermesi, bu makalede İngiliz Romantik dönem şairi Percy Bysshe Shelley’nin “On the Medusa of Leonardo da Vinci in the Florentine Gallery” ile 20. yüzyıl Türk şairi Nazım Hikmet’in “Jokond ile Si-Ya-U” adlı şiirleri karşılaştırılarak incelenecektir. Her iki şiirin de ortak özelliği, kadın figürlerini resmeden tabloları betimlemeleridir. Bu benzerlik itibariyle de şiirlerde sessiz, edilgen ve gözlemlenen kadın imgesi ile konuşan, etken ve gözlemleyen erkek şair arasındaki karşıtlık ele alınacaktır.

İmge söz ,

P. B. Shelley ,

Nazım Hikmet ,

Medusa ,

Jokond ,