Divan şiirinde “cünûn” ve “mecnûn” kavramları ile bu kavramların fehîm-i kadîm dîvânı’ndaki kullanımı

İçsel ve manevî tecrübelerini birtakım sembollerle ifade etme yolunu tercih eden divan şairlerinin kullandıkları semboller, madde âleminden seçilmiş olan varlık ve durumlardır. Divan şiirinin anlam dünyasına girebilmek de ancak söz konusu sembolik ifadelerin arka plânına inmekle mümkündür.Sınırlı ve ortak bir malzemeyle şiirlerini söylemiş olan divan şairlerinin şiirlerinde sık sık kelime tekrarlarına rastlamak mümkündür. Çoğu zaman divan şiirinin sınırlı bir söz dağarcığına sahip olmasının bir sonucu olarak yorumlanabilecek bu kelime tekrarlarından bazıları, özellikle şiirlerini şahsîleştirebilmeyi başarabilmiş şairlerin eserlerinde karakteristik bir özellik niteliği taşıyabilmektedir.  Bu çalışmada, divan şiirinin sembolik ifadelerinden olan “cünûn” ve “mecnûn” kavramlarının arka plândaki anlamları üzerinde durulmuş ve bu kavramları şiirlerinde sık sık tekrar eden Fehîm-i Kadîm’in kişiliği ve hayatıyla, söz konusu kavramlar arasındaki ilişki tespit edilmeye çalışılmıştır.

Cünûn ,

Mecnûn ,

Dîvâne ,

Akıl ,

Aşk ,

Aşık ,

Fehîm-i Kadîm ,