Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımının sosyal-bilişsel bağlamda bilgiyi oluşturmaya katkısı

Problem Durumu: Etkili ve verimli bir ögrenmenin gerçeklesmesi için; birey, ögrenme görevi ve etkilesim ortamı degiskenlerinin birlikte ele alınarak yordandıgı, planlandıgı, uygulandıgı ve degerlendirildigi düzenekler olan program tasarıları, egitim sistemlerinin hedeflerine ulasmasında degismez ana unsurlardan biridir. Arastırmanın Amacı: Bu çalısmanın amacı, yapılandırmacı ögrenme yaklasımının sayıltılarına uygun denencel bir program tasarısı hazırlayarak uygulamasını gerçeklestirmek ve bu uygulamalar çerçevesinde sosyal-bilissel baglamda bilginin nasıl olusturuldugunu belirlemektir. Yöntem: Arastırmada öntest-sontest kontrol gruplu deneme modeli ile nitel veri birlesiminden olusan karma arastırma modeli kullanılmıstır. Arastırma, Ankara’da Beytepe İlkögretim Okulu altıncı sınıf Sosyal Bilgiler dersinde yürütülmüstür. 10 hafta süresince deney grubu denencel Sosyal Bilgiler program tasarısı uygulamalarına katılırken, kontrol grubu geleneksel ögretim uygulamalarına devam etmistir. Program tasarısı; yapılandırmacı ögrenme yaklasımıyla ilgili isbirligine dayalı, problem temelli ve proje tabanlı ögrenme özelliklerini içermektedir. Ögrenenler, isbirlikli gruplarda yapılandırılmamıs problem durumlarına yönelik çözüm tasarımlarını olusturmaya dönük etkin, sosyal ve yaratıcı etkinlikler içinde yer almıslardır. Bunun yanında her ögrenen, deney uygulaması süresinde arastırmaya dayalı bir proje olusturmustur. Nitel veriler; ögrenenlerin yansıtıcı günlüklerinden, bilisötesi düsünme kayıtlarından, yapılandırılmıs gözlem formuyla saglanan alan notlarından, yapılandırılmamıs ögretmen günlüklerinden ve katılımcılarla yapılan görüsmelerden saglanmıstır. Nitel veri seti, içerik analizi kullanılarak tümevarımcı bir yaklasımla arastırmacının bu çalısma için gelistirdigi özgün bir stratejiyle çözümlenmistir. Bulgular: Nitel veri setinin analiziyle fiziksel çevreye, duyussal özeliklere, sosyal ortama, bilissel özelliklere, sosyal-bilissel baglamda bilginin yapılandırılmasına ve ögrenen özelliklerine iliskin sonuçlara ulasılmıstır. Arastırmada nitel olarak sosyal ortam ve bilissel yapının ortaya çıkardıgı olusumlar sentezlenerek sosyal-bilissel baglamda bilginin nasıl yapılandırıldıgı örüntülenmistir. Sosyal-bilissel baglamda bilginin yapılandırılması sürecinin, önbilgilerin açıga çıkarılmasıyla/paylasılmasıyla basladıgı görülmüstür. İkinci asamada önbilgiler sorgulanmıstır. Bu asamanın en kritik özelliginin, ögrenenlerde bilissel çeliskiler yaratmak oldugu ortaya çıkmıstır. Ortak anlamlara ulasma, sosyal-bilissel baglamda bilginin yapılandırılmasının bir diger asamasını olusturmustur. Ögrenenlerin ortak anlamları, varolan bilgi yapılarıyla ters düsse de, tamamen farklı bir yapı olustursa da, farklı önbilgilerin açıga çıkısı ve sorgulanmasıyla olusturulmustur. Sosyalbilissel baglamda bilginin yapılandırılmasında bir diger asamanın gözden geçirme / öz düzenleme oldugu ortaya çıkmıstır. Bu asamada, sosyal olarak ortaya çıkan, baskalarının fikirleriyle sekillenen ortak anlamlardan hareketle ögrenenler, kendi bilgi yapılarını ya da anlamlarını gözden geçirerek özdüzenlemelerde bulunmuslardır. Sosyal baglamda bilginin yapılandırılmasında son asama ise yeni / özgün bilgi yapılarına ulasma olarak geçeklesmistir. Yeni anlamlar, önbilgilerle yogrularak yeni bir yapı kazanmıs ve bu yeni yapı, ögrenme sürecinde tekrar önbilgi olarak yansıtılmıstır. Sonuç: Nitel sonuçlar ise yapılandırmacı ögrenme çevrelerinde olusan fiziksel, sosyal, duyussal, bilissel ve ögrenen özellikleri ile ögrenme görevleri degiskenlerinin es zamanlı ve etkilesimsel dirik yapılarının bilgiyi yapılandırmada temel oldugunu ortaya koymustur.

Yapılandırmacılık ,

Program Tasarısı ,

Öğrenmenin Bağlamı ,

Nitel Araştırma ,

Constructivism ,

Problem Statement: Program designs, the mechanisms in which individual, learning task and interactional environment variables are predicted, planned, applied and evaluated together, are one of the elements of educational system in order to reach its goals. Purpose of the Study: The purpose of this study is to prepare and implement a hypothetical constructivist curriculum design in accordance with the assumptions of the constructivist learning theory and in the frame of these implementations, to determine how knowledge is constructed in the socio-cognitive context. Methodology: In the study, a mixed research design approach consisted of pretest-posttest control group design and qualitative data gathering procedures was used. The study was conducted in the 6th grade Social Studies Course at Beytepe Elementary School, in Ankara. While the experimental group attended to the application of the hypothetical constructivist curriculum design, the control group continued to the traditional instructional applications for ten weeks. The design includes characteristics of cooperative learning, problem based learning, and project based learning related to the constructivist learning approach. In the cooperative groups, learners took part in active, social, and creative activities in order to create solution designs about unstructured problem situations. Besides, each learner created a research based project in the course of experimental treatment. Qualitative data were gathered from learners’ reflective journal, metacognitive thinking reports, field notes through structured observation, teachers’ unstructured observation logs, and interviews with the participants. Qualitative data set was analyzed with the inductive content analyses technique that was specifically developed by the researcher for this study. Findings: By qualitative data analyses, results about physical environment, affective characteristics, social settings, cognitive features, socio-cognitive knowledge construction in context, and learners’ features were obtained. In the study, the pattern of socio-cognitive knowledge construction was found through synthesizing social environment and cognitive structure by qualitative data. It was seen that the construction of knowledge process in the socio-cognitive context was started by sharing prior knowledge. In the second phase, prior knowledge was interrogated. Creating cognitive conflicts in learners was found to be the most critical characteristics of this phase. Reaching to common meanings composed the other phase of knowledge construction in the sociocognitive context. Learners’ common meanings were created by exposure and interrogation of different prior knowledge although these are contrary of existing knowledge structure and created a totally different structure. Self regulation/organization was found to be the other phase of knowledge construction in the socio-cognitive context. Learners, who learn from common meanings that are socially appeared and shaped by others’ ideas, had self-organizations by reviewing their own knowledge structures or meanings. The last phase of knowledge construction in the socio-cognitive context was creating new/authentic knowledge. The new meanings cultivated with prior knowledge resulted in a new knowledge structure and this structure was reflected again as prior knowledge in learning process. Conclusions: The qualitative results put forward that, in the constructivist learning environments, the simultaneous and interactive dynamic structure between the physical, social, cognitive and affective characteristics, the learners’ features and the variables of the learning tasks may be considered as a base for constructing a knowledge.

Curriculum Design ,

Context For Learning ,

Qualitative Research ,