Türk dillerinde sesleniş sözcükleri

Sesleniş (vokatif) kategorisi, bir başka deyişle konuşan kişinin kendi konuşmasına bir çeşit dikkat çekme çabası, bir tür sesleniş, birçok dilde olduğu gibi Türk dillerinde de herhangi bir özel morfolojik işarete sahip değildir. Sesleniş (vokatif) kategorisi, genellikle cümlenin başında ve temel anlamı sağlayan başka bir seslenme tonunda bulunan hitaplar aracılığıyla gerçekleşmektedir.1 Örneğin, Rusça "paren', vstavay" hitap cümlesi, Türk dillerinde "Yeget, tor!" (Başkurtça), "Jeget, tor!" (Tatarca), "Oglan, dur!" (Azerice), "Jigit, tur!" (Kazakça), "Uul, tur!"(Altayca) vb. şeklindedir. Vokatifler burada Rus dilinde olduğu gibi Türk dillerinde de sesin gücü, uzunluğu, yüksekliğinin değişimine, hitap sözcüğüyle bir sonraki sözcük arasındaki duraksamanın uzunluğuna göre ve özel vokatif tonlamalar ile sözcükler aracılığıyla belirtilmektedir.

,

Türk ,

Diller ,

Sesleniş Sözcükleri ,