Teolojik açıdan akıl – bilim – mutluluk ilişkisi

Felsefe Tarihi açısından Akılcılık On Yedinci Yüzyıl’ın büyük akılcı filozoflarının, Descartes, Spinoza ve Leibniz’in ortak felsefi eğilimlerine verilen addır. Biz bu yazımızda, bu büyük akılcı filozoflardan Leibniz’in akıl kavramına farklı bir yaklaşımını ortaya koymaya çalışacağız. Leibniz’in dinsel inançları, felsefesinin rengini ve temel anlamını belirlemiştir. Leibniz akılcılığı Mutluluğun Bilimi olarak tanımlar. Tanrı’yı sevmek bizim anlayışımızı ve bilgimizi aydınlatır. Bir akıl düzeni Tanrı’yı ne kadar bilmek isterse o kadar mutlu olur. Akılcılık bilmektir. En üstünün, sonsuzun, kusursuzun, en güzelin kim olduğunu bilmektir.

Tanrı ,

Önceden Kurulmuş Uyum ,

Bilgi ,

Mutluluk ,

Haz ,

Sevgi ,

Akıl ,

Bilim ,

God ,

Pre–Established Harmony ,

Knowledge ,

Happiness ,

Pleasure ,

Rationalism, in terms of Philosophy History, is the general name given to the common philosophical approaches of the great rationalist philosophers of seventeenth century: Descartes, Spinoza and leibniz. To reveal a different approach of Leibniz towards the concept of ‘mind’ is one of the tasks this paper aims at. Religious beliefs of Leibniz have determined the character and the fundemental meaning of philosophy. Leibniz defines rationalism as the ‘science of happiness’. To love God enlightens our intelligence and knowledge. The more a mind order wants to know God, the more it becomes happy. Rationalism is to know, to know the most superior, the most beautiful, the infinite, and the perfect.

Affectıon ,

Intellect ,

Science ,