şiddet dili ve vicdan

Şiddet bir kimsenin gündelik yaşamının gerçeğidir. İçinde yaşamakta olduğumuz tüm zaman ve mekânları kapsar. Şiddeti açıklaması zordur ve geçmişte onu açıklamaya ve çözümlemeye yönelik birçok farklı çaba söz konusu olmuştur. Gerek felsefe alanında gerekse de sosyal bilimlerde onun hakkında birçok kuramlaştırma çabası içerisine girilmiştir. Fakat bu çabaların hiçbirisi onu tam anlamıyla idrak etmeye yetmemiştir. Burada önemli olan şey, şiddet hakkında yeni bir kuram oluşturma çabasına girişmektense onun hakk ındaki bakış açımızı değiştirmeye çalışmaktır. Bu bağlamda şiddet bir gerçeklik ve süreç olarak bir dil olarak düşünülebilir. Onun da kendine özgü bir yapısı ve grameri vardır. Diğer dillerin hükmü kalmadığı an ortaya çıkar. Şiddet sadece tek başına varola bilir. Şiddet kalıcıdır, kendi potansiyeli içerisinde bekler ve daima bizim yanı başımızdadır. Şiddet ancak diğerleriyle birlikte etkileşimsel bir alan içerisinde oluşur. Şiddetin en önemli yönü ona başvuran kimseyi dönüştürüyor olmasıdır. Bu bağlam içerisinde en önemli şey şiddet ve vicdan arasındaki ilişkidir. Vicdan daima şiddetle birlikte diyalektik bir ilişkisellik içerisinde ortaya çıkar. Bu makalede, şiddet ve vicdan arasındaki bu diyalektik birlikte varoluş, felsefik, antropolojik ve kültürel çalışmaları sentezlemeye çalışan bir bakış açısı içerisinde seçilmiş belli örneklerle çözümlenmeye çalışılacaktır.

şiddet ,

şiddet dili ,

vicdan ,

etkileşimsellik ,

varoluş ,

violence ,

language of violence ,

Violence is a reality of daily life of a person. It comprises all spaces and it occurs along the time which we live in. It is hard to explain and in the past there were different kinds of efforts to explain and to exhibit it. In philosophy or in social sciences some philosophers and social scientists try to built some theories about it. But this efforts are never enough to figure it out. But the important thing is not to set up a new theory about a violence on the contrary to change our point of view about violence. We suggest that we would think the reality and the continuum of violence as a language. Because it has a spesific structure and grammer. When other languages are invalid, it appears. Violence exists as only a single language. It is a process whic h is constituted in an interactional domain. It is permenant, it waits in its potentiality. İt is always with us. The most important aspect of violence is that it transforms the person applying it. In this circumstances the most important thing is the rela tion between violence and conscience. Conscience always exists with violence in dialectical interrelation. In this article, we try to analyse this dialectictical interrelation by different examples which we choose in a mixture of philosophical, anthropolog ical and cultural studies perspective.

conscience ,

interactionality ,

existence ,