Makale özeti ve diğer detaylar.
Papağan, insan sesini ve bazı sözlerini taklit etme yeteneği olan bir
kuştur. Bu yeteneğiyle bütün dünya edebiyatlarında yer edinmiştir. Divan
edebiyatında birçok değişik hatta zıt anlamların sembolü olarak kullanılan bir
kuştur. Papağan Fars kültürüne oradan da Türk kültür ve edebiyatına Hindistan’dan
ve Hint masallarından gelmiştir. Bu yüzden yaşadığı bu ülkenin adıyla birlikte
anılır. Güzel konuşan kişilere benzetmelik olduğu gibi, düşünmeden ve anlamını
bilmeden söz söyleyen geveze kişilerin de papağana benzetildiği görülür.
Konuşmanın ayna vasıtasıyla öğretildiği ve tatlıyı çok sevdiği için ayna ve şeker
sözcükleriyle sık anılır. Rengârenk, süslü bir kuş olması bakımından, insanı dünya
nimetlerine çeken güzelliklerin ve nefsin sembolü olarak tasavvufi şiirde kullanıldığı
görülür.Renginde daha çok yeşilin hâkim olması nedeniyle Hızır de ile ilgilendirilmiştir.
Papağan aşk ve âşık için de sembol olur. Aşkın papağana benzetilmesi, hem âşığa
aşkı öğretmesi hem de şairi aşk ile konuşturmasındandır.
Parrot is capable of imitate human voice and some words. It has appeared
in all world literatures with this ability. In classical Ottoman poetry aka Diwan
Poetry parrot used as symbols of many different even opposite meanings. Parrot
image came to Persian culture from India and Indian folk tales. Then it came to
Turkish culture and literature. For this reason parrot generally mentioned with its
origin country India. In poetry parrot used as an analogy for persons who speaks
well. It has seen that sometimes it also used for talkative persons. Parrots generally
mentioned with candy and mirror since they learn speaking with mirror and like to eat
candy. In sufî poetry parrots used as symbol for desires of self and blessings of
material world since it has colorful and fancy appearance. Sometimes it has
related with Hızır because of its green feathers. Parrots could used as symbol for
love and lover because it teaches the true meaning of love to lover and it make
poet speak with love.