Türkiye’de kamu personel sistemi: idari, askeri, akademik, adli personel ayrımı

Türkiye’de kamu personel sistemi idari, askeri, akademik ve adli alan üzerinde yükselmekte ve bu dört alanda çalışan personelin ayrı mevzuatı bulunmaktadır. Farklı kanunlarda yer alan kamu personel yönetimi bu dört personel açısından farklılıklar göstermektedir. Farklılığın sebebi ise, yasama tekniğinden değil, devlet egemenliğinin Eski Yunan’dan beri gelen kendini toplum içinde bu dört farklı alan ve bu alanda görev yapan kamu personeli üzerinden kurumlaştırma tarzından kaynaklanmaktadır. Dört alanda çalışan personelin aynı kanun altında toplanıp, ilkelerin yeniden düzenlenmesiyle bu farklılığın giderilmesi mümkündür. Ancak bu yerinde bir davranış olmayacak, kamu personeli alanı için bir “ilerleme” sayılmayacaktır. Çünkü farklılıklar kamuda idari, askeri, akademik ve adli alanlarda çalışan kamu personelini birbirinden ayırmaktadır ve bu olması gereken, düşünsel temelleri, tarihsel ve siyasal nedenleri olan bir farklılıktır. Bununla birlikte makalede bu farklılıklar kamu personel yönetimi ilkeleri bakımından hukuksal düzenlemelere dayanılarak incelenmiş ve Türkiye’deki kamu personel sistemi tüm boyutlarıyla ortaya konmaya çalışılmıştır.

İdari personel ,

askeri personel ,

akademik personel ,

adli personel ,

kamu personel yönetimi ilkeleri ,

Administrative personnel ,

military personnel ,

Turkish public system is based on four pillars. These are administrative, military, academical and judicial areas. The principles, regarding each of these four different personel types, are being established within different personnel laws. The reason of this difference between four separate personel regimes is not the method of legislation, it is related to the principle of the state sovereignty which is inherited from the Ancient Greece. It is possible to create a single integrated personnel law instead of the existing four separate personnel regimes but this will not bring “progress” into the system. This is because, firstly, these differences help to separate administrative, military, academical and judicial personnel from each other and, secondly, these differences are firmly grounded on historical and political processes. Additionally, in this article we examine these differences through the lens of enduring judical arrangements and the Turkish public personnel system is studied in a wholistic manner trying to take into account all possible levels of analysis.

academical personnel ,

judicial personnel ,

the principles of public personnel system ,