Makale özeti ve diğer detaylar.
Bu makalenin amacı 1908-1948 döneminde Türkiye'nin Filistin politikasını incelemektir. Bu inceleme milliyetçilik, ulusal çıkar ve Batılılaşma kavramları çerçevesinde ele alınmışıır. Bu makale üç ana bölümden oluşmaktadır. i908-1923 döneminde Osmanlı devletinin devamını sağlamayı amaçlayan askeribürokratik seçkinler Filistin ilc ilişkilerine bu perspektiften yaklaşmış bölgedeki Osmanlı nilfuzunu devam ettirebilmek için farklı girişimlerde bulunmuşlardır. Makalenin ikinci bölümü 1923-1939 dönemini incelemektedir. 1923'ten sonra iç politikadaki gelişmeler ve reformlarTürkiye'yi genelolarak Orta Doğu'dan ve özelde de Filistin 'den uzaklaştırmış olsa da özellikle 1931 yılında yapılan Islam Kongresi Türkiye'nin reform sürecini etkileyebileceği nedeniyle dikkatleri yine Filistin'in üzerine çekmiştir. Makalenin üçüncü bölümü 1939- i948 yıllarını ele almaktadır. İkinci Dünya Savaşı sonrasında Batı ile yakınlaşan Türkiye kısa bir dönem Arap yanlısı siyaset güttüyse de Batı irtifakının parçası olmasıyla beraber Filistin ile ilişkiler farklı bir rota izlemeye başlamıştır.
This artiele aims to analyse Turkey's Paleslİne policy during 1908-1948 period. This analsis will take nationalism, naIİonal interest and WestemizaIİon concepts at its center. This study is divided into three parts. The first part looks at 1908-1923 period and underlines Turkey's relations with Palestine that is shaped by the priority of survival of the Ottoman state. The second period looks at the Republican era af ter 1923. During this period Turkey distanced itself from the Middle East in general and Palestine in particular, focusing on a rigourous modemization project. The main event that brought Turkey e10se to Palestine in this period was the 1931 Islamic Congress that was perceived as a threat to the Republic and reforms with its possible call for the Caliphate. The third period looks at 1939-1948 years and underlines Turkey's eventual Westem policyand its impact on the relations with Palestine.