Temel hak ve özgürlüklerde objektif sınır kavramı ve düşünce özgürlüğünün objektif sınırları

liberal demokrasilerde temel hak ve özgürlüklerin sanki her zaman ve her koşulda sınırsız olduğu biçiminde bir yanlış algılamaya rastlanabilir. Oysa bu doğru değildir. Çünkü her özgürlüğün kendi yapısından kaynaklanan objektif suurlan vardır ve bu sımrlann bir hukuki metinde açıkça belirtilmesine de gerek yoktur. İşte bu çalışmada genelolarak temel hak ve özgürlüklerin objektif sırurlan kavrarru ve bunun düşünce özgürlüğü üzerindeki görünümü incelenmeye çalışılrmştır. Temel hak ve özgürlüklerin objektif sınırları konusu ağırlıklı olarak Federal Almanya örneği üzerinde, düşünce özgürlüğünün objektif sınırları konusu ise Amerika Birleşik Devletleri örneği üzerinde ele alınmıştır. Bu konu aslında ülkemizde yeterli düzeyde ele alınmış değildir ve yanlış anlama ve değerlendirmelere de konu olabilmektedir. Nitekim 1982 Anayasası'nın "temel hak ve özgürlüklerin kötüye kullanılamaması" başlığı m taşıyan 14. maddesi bunun açık kanıtıdır. İftira, hakaret, ırkçılık, şiddete çağn, kişilik haklarına saldırı ve benzeri ifadelerin yasaklanabilmesi için aslında bunun Anayasada belirtilmesine bile gerek yoktur.

Irkçılık ,

Özgürlük ,

Adalet ,

it is common to come across a miscouception as if there were no limitations of fundamental rights and freedoms in a liberal democracy. However it does not reflect the fact since every fundamental right and freedom has its inherent objective limitations which are not necessarily indicated in legal documents. The aim of this paper is to generally indicate the concept of objective limitations of the fundamental rights and freedoms and to discuss the freedom of expression in this context. To do that, the practice of the Federal Republic of Germany considering the objective limitations of the fundamental rights and freedoms and of the United States of America in relation to the objective limitations on the freedom of expression is examined. In fact, these issues have not sufficently taken their places in the Turkish doctrine and this situation may cause misunderstanding and misinterpretation of the notion. Artiele 14 of the 1982 Constitution under the heading of "prohibition of abuse of fundamental rights and freedoms" should be seen as a elear evidence of this fact. For example, it is not necessary to intreduce any provision providing prohibitions with regard to the notions of insulting, slander, apartheid, incitement to violence etc. in a constitutional document since they are not regarded as consisting of the objective limitations of freedom of expression.

Racism ,

Freedom ,

Justice ,