12 eylül'e doğru ordu ve demokrasi

Bu çalışma, 12 Eylül 1980 harekatı öncesinde Türk Silahlı Kuvvetlerinin müdahaleyi meşrulaştırmak arnaayla terörle mücadelede yeterli çabayı göstermediği iddiasını değerlendirmektedir. Demokratik rejimlerde terörle mücadele, siyasal iktidar, asker-sivil güvenlik güc;1eri, bürokrasi ve yargının etkin çalışmasını gerektirir. 12 Eylül öncesinde bunun gerçekleştirilememesinin en önemli nedeni askerler değildir. Terörün 12 Eylül"den sonra etkisini yitirmesi ise, devletin zor kullanma gücünü bireyi koruma arnaayla sınırlayan kuralların fiilen geçersiz hale gelmesi ile bağlantılıdır. Bu yüzden ordunun terörün üzerine gitmediğini ileri sürmek, eldeki veriler ışığında, kolay değildir. Ancak bu tezi savunmak, 12 Eylül'e giden süreçte askerlerin üzerlerine düşen görevleri eksiksiz bir biçimde yerine getirdikleri anlamına da gelmemclidir. 1979 yılı ortalarından itibaren askeri müdahale fikrini ciddi bir biçimde tasavvur etmeye başlayan askerk-rin, tam da bu sebeple, hem terörle mücadelede daha girişimci, yaratıcı olma, hem de demokratik rejim içinde kalarak teröre çözüm olabilecek diğer alternatifleri gündeme getirme iradelerinin çeşitli şekillerde zaafa uğradığı söylenebilir

12 Eylül ,

Ordu ,

Darbe ,

This study evaluates the argument that the Turkish military did not wholchearted1y embark on the fight against terrorism SO as to pave the way for the 12 Septembcr coup. in democracies a successful crusade against lerrorism necessitates dose co-<>peration bctwecn sccurity forces, the burcaucracy, and the judiciary. lt also requires the unconditional support of the government. Prior to the coup, such a state of affairs could not be obtained. The post-coup rnilitary regirne coped with terrorism, not only because it rcshuffled bureaucracy, but also because lirnitations on the coercive power of the state had becn rendered ineffective. Therefore, the argument can not be endorscd. Nevertheless, the fact that soldiers perccived intervention as a legitirnate solution, begirıning from, early Septembcr 1979, was likely to have same rather unintended and unforesecn side-effects. Thus, soldiers were likely to be less than imaginative and enterprising in the battle against terrorism. The same faclor alsa appears to have decreased their determination to appeal to other possible remedies which might have alleviated the crisis of democracy.

12 September ,

Army ,

Coup ,