Makale özeti ve diğer detaylar.
The purpose of the present paper is to determine applications of “solidarity between colleagues”, which is one of the new approaches to educational supervision and to discuss its benefits and limitations. In the study, answers to the following questions were attempted to get. What is solidarity between colleagues in contemporary educational supervision? What is solidarity between colleagues? How is it different from mentoring programs? How does solidarity between colleagues take place in supervision? What are the benefits and limitations of this supervision approach? Are there any examples of such an application in Turkish educational system? Is the approach applicaple to Turkish educational system? A “documentary survey” based on a review of the literature was used to search the issue. At the end of the study, it was seen that teachers could exchange knowledge and teaching skills through solidarity between colleagues programs and that they could contribute to the development of a positive and developmentally open school culture. School principals acting as teaching leaders in the school culture must have a positive attitude towards solidarity attempts for the success of these programs. When the old applications in Turkish educational systems are considered, it is seen that “mobile head teacher” applications in village institutes can exemplify solidarity between colleagues practices. Today, professional dialogues and solidarity between teachers might be developed with the help of similar applications. In addition to this, teacher exclusive boards as an example of professional solidarity between colleagues in Turkish educational system can be repractised in a more efficient way and through intensive programs in this context.
Bu çalışmanın konusu çağdaş eğitim denetimindeki yeni yaklaşımlardan birisi olan “meslektaş yardımlaşması” uygulamasını betimleyerek faydaları ve sınırlılıkları ile tartışmaktır. Çalışmada, çağdaş eğitim denetiminde; meslektaş yardımlaşması, meslektaş yardımlaşmasının mentorluk programları ile farkı, meslektaş yardımlaşması ile denetimin nasıl olduğu, meslektaş yardımlaşmasının yararları ve sınırlılıkları, Türk eğitim sisteminde bu uygulamanın örnekleri ve uygulanabilirliği gibi yönleriyle konu ele alınmıştır. Konunun araştırılmasında alanyazın taramasına dayalı “belgesel tarama”yöntemi kullanılmıştır. Çalışmada meslektaş yardımlaşması programlarıyla, öğretmenlerin sahip oldukları bilgi birikimi ve öğretim becerilerini karşılıklı olarak paylaşırken olumlu ve gelişmeye açık okul kültürünün oluşmasına da katkıda bulunmuş olacakları sonucuna ulaşılmıştır. Ancak okul kültürü içerisinde öğretim lideri durumunda bulunan müdürlerin, yardımlaşma çalışmalarına karşı tutumlarının olumlu olması gerekmektedir. Yapılan taramalarda Köy Enstitüleri‟nde uygulanmış olan “gezici başöğretmen” uygulamasının meslektaş yardımlaşması çalışmalarına örnek oluşturabileceği görülmüştür. Bugün de buna benzer uygulamalar ile öğretmenler arasındaki mesleki diyalog ve işbirliği geliştirilebilir. Ayrıca Türk Eğitim Sistemi içerisinde de meslektaşlararası yardımlaşmaya örnek olarak gösterilen zümre öğretmenler kurulları bu anlamda daha verimli ve yoğun çalıştırılabilir.