Roma imparatorluğun’da kilise konsillerinin siyasallaşması: iznik örneği

Erken Kilise konsillerinin yapısı eskiçaglı Hıristiyan yazarlar tarafından farklı degelendirilmektedir. Bir yanda bu konsilleri Hıristiyanlık propogandası için gelistirilmis kurumlar olarak ele alınırken, öbür yanda, konsiller siyasal çatısmalar platformu olarak görülmektedir. Iznik konsilini temel alan bu çalısma bu iki farklı fikri dengelemeyi amaçlamaktadır. Burdaki yaklasım, kilise konsillerinin toplnamasından, kilise liderlerinin sorunlara yaklasım tarzına kadar degisen derecelerde siyasallasmayı ele almaktır. Iznik konsiline iliskin burada dört temel problem tesbit edilmistir: toplantı yerinin Ankara’dan Iznik’e aktarılması, imparatorluk makamının müdahaleleri, itikad metninin ve kanonların siyasallastırılması. Konsil yerinin degistirilmesi tamamen kilise içi politik kaygılardan kaynaklanmaktadır. Imparatorun amacı dini sorunlara bulasmaktan ziyade kiliseyi birlestirecek bir çözüm bulma iken, kilise liderleri rakiplerini saf dısı bırakmak için hemen her yolu denemkteydiler. Ancak konsiller Hıristiyanlık tarihi açısından ele alındıgı zaman büsbütün olumsuz sonuçlar da dogurmamıstır, çünkü hem kilise disiplini hem de itikadi kimlik bu konsillerde tanımlanmıstır.

Dördüncü yüzyıl Kilise tarihi ,

Iznik konsili ,

Ariusçu tartışma ,

The Christian opinions regarding the nature of the early church councils differed whether they were an instrument of the Christian propaganda or they were the platforms for political conflicts. This paper, having taken the council of Nicaea as a case study, seeks to redress the balance between these two entirely different perceptions. The approach here is an attempt to understand the degree of the politicization of a church meeting from the aspects of convocation, the way the Church Fathers handled the business, the imperial attitudes and expectations. I have four main concerns here; the reasons behind the re-location of council from Ankyra to Nikaia, the contribution of the imperial bureau to politicization and controversies on the creeds and canons. My answers to the above problems are mainly these. The change of the site of the council was completely a political enterprise of Eusebius of Nicomedia, as he discerned the disaster the Arians would have come across. The imperial authority did not directly get involved the religious controversies, the emperor only wanted to unite the church. The early church fathers tried every method to produce a text which would test or excommunicate their rivals. However the church councils were not that bad at all, as they were also concerned the moral and religious problems of their congregations and it was through the church councils that the identity of catholic or orthodox emerged out of shadow.

The Fourth-Century Church Politics ,

the Council of Nicaea ,

the Arian Controversy ,