Makale özeti ve diğer detaylar.
The narrative techniques used in the fictional world have all been taken from real life. One of these techniques is called “inner monologue” which is an act of thinking and individuals’ speaking with themselves. This technique is used as a dialogue between “ego” and “superego” in the novel of “Brandung” published in 1985 by the German author Martin Walser. The methods of psychoanalysis and textual immanency have been dominantly used in this article; moreover, the construction of the technique mentioned above in Walser’s novel, and its function in terms of the author, novel, protagonist, and reader have been studied.
Yazının kurmaca dünyasında yerini almıs pek çok anlatım ögesi, hatta bütün anlatım ögeleri aslında gerçek hayattan aktarılmıstır. Bunlardan biri de insanın kendi kendine konusma seklinde gerçeklestirdigi ve “iç monolog” olarak adlandırılabilecek olan düsünme eylemidir. Alman yazarlarından Martin Walser 1985 yılında yayımlanmıs olan ve “Brandung” adını verdigi romanında bu anlatım ögesini farklı biçimde, yani üst benlikle benlik arasında cereyan eden karsılıklı konusma seklinde uyarlamaktadır. Baskın olarak psikanaliz ve metne dayalı yöntemlerin kullanıldıgı bu makalede, söz konusu anlatım ögesinin Walser’in romanındaki olusturulus biçiminin yanı sıra, yazar, yapıt, bas figür ve okuyucu için yükledigi islevler incelenmeye çalısılmıstır.