Makale özeti ve diğer detaylar.
Although neither NATO's documents nor the UN Security Council resolution in 1973 legitimizing the use of force allow for the direct overthrow of Gaddafi, some NATO member Heads of States have stated that the goal of the Libyan operation was clearly explained as overthrowing Qaddafi. As such, the NATO member states clearly have different policies in the Libyan crisis, despite the fact that NATO overtook command of the Libyan mission. In addition, on June 5, 2011, it was understood that—in military terms—neither the opponents nor Gaddafi's forces had enough power to take control Libya, which resulted in the subsequent NATO strategies to gain considerable importance.
Her ne kadar NATO belgeleri ve 1973 tarihli Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi kararı Kaddafi'nin iktidardan indirilmesini engellese de, NATO'ya üye bazı önemli ülkeler Libya operasyonunun Kaddafi'yi devirmek için yapıldığını belirtmişlerdir. Yine her ne kadar NATO Kaddafi'yi devirmek için görev almış olsa da, NATO üyelerinin Libya krizinde farklı amaçları vardır. Ayrıca, 5 Haziran 2011 tarihinde Libya'nın kontrol edilmesinde ne muhaliflerin ne de Kaddafi güçlerinin yeterli olabileceği anlaşıldı. Ki bu durum, NATO stratejilerinin büyük önem kazanması sonucunu doğurdu.