Bir sosyal politika projesi olarak köy enstitüleri

Bu çalışma, temel olarak, erken Cumhuriyet döneminde hayata geçirilen Köy Enstitüleri projesinin bir sosyal politika uygulaması olarak değerlendirilmesini amaçlamaktadır. Temelleri önceki yıllarda atılmakla birlikte resmi olarak 1940-1954 yılları arasında eğitim veren enstitüler, rejimin yaygınlaştırılmasıyla ilgili ideolojik hedeflerin yanı sıra, belirli toplumsal, iktisadi ve kültürel niyetlerle geliştirilmiş bir projedir. Bugüne kadar, daha ziyade ideolojik ve siyasi boyutlarıyla ele alınan bu okulların, pek nadir olarak ortaya koydukları sosyal hizmete referansla incelendiği görülmektedir. Gerçekten de, kurucuları tarafından çeşitli ifadelerle beyan edildiği üzere, proje, ideolojik veçhelerinin yanı sıra, ülke çapındaki çeşitli eşitsizlikleri ortadan kaldırmak ve özellikle kır/kent arasındaki sosyo-ekonomik uçurumu giderebilmek amacıyla hayata geçirilmiştir. Bu doğrultuda, okulların, uygulama safhasında da, erken Cumhuriyet dönemine hakim olan refah devleti anlayışıyla uyumlu olarak, herhangi bir dil, etnik köken, din, mezhep, bölge, sınıf ya da cinsiyet farkı gözetmeksizin, bilhassa eğitim hizmetine ulaşabilmek açısından o güne kadar dezavantajlı olan kesimlerin ihtiyacını karşılayabilecek bir nitelik arz ettiği görülmektedir. Köy Enstitüleri politika uygulaması bu nitelikleri dolayısıyla, bu çalışmada, bir sosyal politika projesi olarak ele alınacak ve bu açıdan değerlendirilecektir. Bu değerlendirmeye bağlı olarak, geliştirilen temel iddia, Köy Enstitüleri projesinin gerek dayandığı vizyon gerekse de içeriğini oluşturan farklı karakteristik özellikleri dolayısıyla sosyal demokratik nitelikleriyle öne çıkan bir sosyal politika projesi özelliği gösterdiğidir. Bu doğrultuda, üzerinde çok tartışılmış bir uygulama olarak eleştirilebilecek çeşitli yönleri bulunmasına rağmen, bu okul modelinin, bilhassa döneminin sosyo-ekonomik koşulları göz önünde bulundurulduğunda hayli eşitlikçi bir politika uygulaması olarak değerlendirilebileceği ve dolayısıyla Türkiye Cumhuriyeti tarihi boyunca uygulanan farklı eğitim politikası uygulamaları içerisinde hayli özel bir yer işgal ettiği düşünülmektedir.

Sosyal Politika ,

Refah Devleti ,

Eğitim Politikası ,

Erken Cumhuriyet Dönemi ,

Köy Enstitüleri ,

Eşitlikçilik ,

This study mainly aims to evaluate the Village Institutes of Early Turkish Republic as a social policy project. The Institutes, which existed between 1940 and 1954, were mainly established upon some political, social, economic and cultural objectives. However those schools have mostly been evaluated with reference to their ideological dimensions rather than being analyzed as a social policy implementation. Indeed, this project was developed in order to eliminate the relative deprivation of some disadvantaged population in reaching to education, besides serving as an ideological apparatus. Thus, although the project certainly had political implications; early Republican administration implemented this social policy project without considering any linguistic, ethnic, racial, religious, sectarian, regional, or sexual discrimination like an ideal welfare state had to do. In this context, the claim of this research is that the Village Institutes of the Early Turkish Republic, which occupied a noticeable position in the whole history of Turkish political and educational history, should be considered as a social democratic social policy implementation. As organized by a group of people, who were aware of the importance of the "education" in human development, the project mainly aimed to eradicate various dimensions of the inequalities among the citizens of the state, especially inequalities between the individuals of urban and rural settlements. At this regard, the project Village is analyzed in detail as a social policy implementation

Social Policy, ,

Welfare State, ,

Education Policy, ,

Early Turkish Republic, ,

Village Institutes, ,

Egalitarianism ,