Yen
b
r s

r d
l

nsasinda ömer seyfett
n’
n görüs ve öner
ler

Ömer Seyfettin, yalnız hikâyeleriyle degil; dil, edebiyat ve sanat üzerine görüs ve
düsüncelerini dile getiren yazılarıyla da sosyal, siyasal ve kültürel hayatımıza önemli katkılar saglamıs bir sanatçıdır. Ömer Seyfettin’e göre, Sinasi’den sonraki edebiyat da bize tabii yazmasını ögretemez. Namık Kemal’in eserlerindeki tüm olumlu özelliklere karsın, sanat göstermek için yazdıgı nesrin o günkü zevke son derece muhalif oldugunu belirtir. Aynı sekilde, Edebiyat-ı Cedide sanatçıları da, Batı edebiyatının çagdas türlerini hiç bozmadan kabul etmelerine ragmen, Batı edebiyatının en önemli, en esaslı bir sartı olan “tabii lisanı” ihmal etmislerdir.
Ömer Seyfettin, cümlelerin kurulusu yönünden Âsık Garip, Leyla ile Mecnun, Tahir
ile Zühre, Âsık Kerem, Sahmeran vb. hikâyeleri örnek gösterir ve bu eserlerin okunmamasını büyük bir eksiklik olarak degerlendirir. Bu eski hikâye kitaplarında gerçek Türk nesrinin seklini bulur ve dogal nesrimizin izlerinin bu iptidai masallarda oldugunu belirtir. Kim yazmak istiyorsa mutlaka bu eserleri okumalı ve böylece bir zamanlar konusulan tabii lisanın da nasıl yazıldıgını görmelidir. Halk edebiyatından, eski ya da yeni edebiyattan okunacak eserlerin de dogal yazmayı ögretmeye yetmeyecegini düsünür. Maneviyatımız millî, maddiyatımız beynelmileldir. Konularımız, duygularımız millî olabilir, fakat edebiyat türleri millî olamaz.
çinde yasadıgımız medeniyetin edebiyatlarındaki türler birdir. Hikâye, roman, tiyatro, vb. türlerin kuralları, garp edebiyatının kurallarıdır. Nesrin ve nazmın teknigi garptadır. En büyük saheserler garptadır. Sanatın sırrı Yunan-Latin klasiklerindedir. Sadelik, saflık, samimilik, açıklık bu büyük eserlerin esasıdır.

Yeni nesir ,

üslup ,

millî edebiyat ,

Ömer Seyffetin was a poet who made important contributions to our social, political
and cultural life not only through his stories but also by his writing related to his opinions and thoughts on language, literature and art that he gave utterance.
According to Ömer Seyfettin, the literature after Sinasi cannot teach us how to write
naturally (natively). In spite of all the positive properties in Namık Kemal’s works, he states that the prose he wrote to show art was an opponent to the utmost for time’s pleasure. Similarly, although the performers (poets) of literature of Cedide (Edebiyat-I Cedide) admitted the contemporary genres of the Western literature without spoiling, they ignored the natural (native) language which is the most important and essential a condition of the Western literature. Ömer Seyfettin exemplified (cited) the stories of Âsık Garip, Leyla and Mecnun  Tahir and Zühre, Âsık Kerem, Sahmeran etc., and evaluated these works not to be read as a
rather deficiency. He comprehended the form of a real Turkish prose in these old story books and stated that the traces of our natural prose in these primitive tales. Whoever wants to write should certainly read these works and thus, should understand the natural language once spoken how to be written as well.
He thought that the works to be read both from Folk Literature and from old and new
literature would not be sufficient enough to teach how to write naturally as well. Our
spirituality is national and our materiality is internationality. Our topics (issues) and emotions could be national, but literature types could be national. The genres in the literature of civilization where we live are the same. The rules of genres of the stories, novels and literature etc. are the rules of Western literature. The
technique of prose and verse is in the west. The greatest masterworks are in the west. The mystery of art is in the classics of Greek-Latin. Plainness, purity, sincerity and explicitness are essential of these great works.

New prose ,

Genre ,

National literature. ,