Makale özeti ve diğer detaylar.
Bu çalışmanın amacı, 1970 ile 2011 arası dönemde Türkiye’nin siyasi ve ekonomik
yapısını incelemektir. 1970’li yıllarda hem siyasi hem de ekonomik açıdan çalkantılı bir dönemden geçen Türkiye ekonomisi 1980’li yıllarla birlikte yapısal bir dönüşüm süreci içerisine girmiştir. 1980 öncesi dönemde uygulanan ithal ikameci politikalar terk edilerek daha liberal politikalar uygulanmaya başlanmıştır. Türkiye’de 1991 ile 2002 yılları arası kurulan koalisyon hükümetleri bir türlü siyasi istikrarı getirememiş ve bu durumda ekonomiye olumsuz yansımıştır. Bu bağlamda, Türkiye’yi derinden sarsan 1994 ve 2001 ekonomik krizleri yaşanmıştır. Ancak, 2002 yılı seçimleri sonunda oluşan tek parti iktidarı, gerek siyasi alanda gerekse ekonomi alanında nispi olarak başarıyı yakalayabilmiştir.
The aim of this study is to investigate the political and economical structure of Turkey in 1970-2011. Having passed through economically and politically turbulent period, Turkish economy entered into a structural transition process. Import substitution policies of pre-1980 were laid aside and more liberalist policies were put into effect. The coalition governments between 1991-2002 could not bring political stability and this effected the economy negatively. Thus, Turkey had deep economic crises of 1994 and 2001. However, the single party came into power in 2002 and relative success both in political and economic fields has been achieved.