Makale özeti ve diğer detaylar.
Türk Müzigi tarihinde kuramsal çalısmaların en önemlilerinin basında 13.yy’da
yasamıs olan Safiyüddin Abdülmümin Urmevi’nin çalısmaları gelmektedir. Sistemci okul olarak adlandırılan ekolün kurucusu ve ilk temsilcisi olarak kabul edilen Safiyüddin, kendisinden sonra gelen pek çok kuramcıya temel teskile edecek olan kuramını ortaya atmıstır. Bir oktav içerisinde 17 aralık tarif eden bu ekolün ardından 20. yy baslarında Rauf Yekta Bey tarafından 24 aralık kullanan kuram ortaya atılmıstır. Daha sonra 24 aralık temeline dayanarak Hüseyin Saadettin Arel tarafından günümüzde en yaygın sekilde kullanılan Arel-Ezgi-Uzdilek kuramı gelistirilmistir. Tüm bu kuramsal çalısmalar icra ile teori arasındaki birligi tam olarak saglayabilmis degildir. cra ile teori arasındaki birligi saglayacak kuram arayısları günümüzde devam etmektedir. Bu arayıslar çerçevesinde ustalık seviyesine çıkabilmis sanatçılara ait kayıtların incelenmesi gerekmektedir.
Bu çalısmada enstrüman icrasında çıgır açan usta müzisyen Tanburi Cemil Bey’e ait kayıtlar frekans analizleri yapılmıstır. Bu analizler sonucunda icracının perde kullanım anlayısı ortaya konulmaya çalısılmıstır. Çalısma kuram içerisinde dörtlü ve besliler olarak adlandırılan çesniler üzerinden yapılmıstır. Sonuç bölümünde elde edilen degerler Holder koması ve Sent cinsinden olmak üzere iki sekilde verilmistir.
Safiyüddin Abdülmümin Urmevi’s work on Turkish Musical Theory is one of the
most important in the history. As the founder and the first representative of the systemic school, Safiyüddin develops his theory that provides a basis for the subsequent theories. After this theory, which defines 17 intervals in an octave, Rauf Yekta Bey proposes another that uses 24 intervals at the beginning of 20. century. Then, Hüseyin Saadettin Arel bases his Arel- Ezgi-Uzdilek theory on 24 interval, which is the most widely used theory. None of these theories can provide the unity between the perfomance and the theory, so the search for a theory that reflects the performance continues. In the frame of this search, performances of the masters should be investigated. In this paper, we analyse the recordings of the performance of the groundbraking musician Tanburi Cemil Bey. As a result of the analysis, the performer’s comprehension of pitch is presented. The analysis is conducted over the tetra and penta chords that are called çesnis in the theory. The results of the analysis are presented in Holder commas and cents.