Makale özeti ve diğer detaylar.
Osmanlı Devleti’nde köklü bir egitim müessesi olan medreseler, XX. yüzyılın baslarında II.Mesrutiyet devrinde devlet eliyle ıslah çalısmalarına baslanmıstır. Bu tesebbüslerde basarılı olunamadıgından, 1921 yılında nesredilen nizamname çerçevesinde din adamı açıgını kapatmak için İlmiye medreseleri yeniden canlandırılmaya gayret edilmistir. Bütün çabalara ragmen tarihi sürecini tamamlamıs olan medreselerin ıslahı konusunda gösterilen çabaların neticesi olumlu olmadıgından Cumhuriyet Türkiyesi’nde bu egitim kurumu kapatılmıstır. Bu incelemede, Milli Mücadele yıllarında Ankara Hükümeti’nin Anadolu’da vücuda getirmeyi hedefledigi İlmiye medreselerini incelemek suretiyle Cumhuriyet Türkiyesi’nde medreselerin kapatılmasının ani bir kararla gerçeklesmedigi ortaya konulmaya çalısılmıstır.
As medreses were essential education institutions in the Ottoman Empire, there was an attempt to reform them during the 2nd Mesrutiyet. Since this attempt failed, with a law introduced in 1921, it was tried that İlmiye medreses would function again in order to minimize the shortage of clerics. Despite all the efforts, these institutions were closed down during the Republic period in Turkey since they could no longer function as they were supposed to. In this paper, it is shown through a research on İlmiye medreses which the Ankara Government tried to improve during the Indepence War that it was not a sudden decision during the Republic period in Turkey to abolish these institutions.