Makale özeti ve diğer detaylar.
Anadolu’da, sehnâme yazma gelenegi, ilk olarak Türkiye Selçukluları Döneminde ortaya çıkmıstır. XIII. yüzyılın ilk yarısında, Emir Ahmet Kâni’î tarafından Selçuklular Sehnâmesi’nin te’lifi ile baslayan gelenek, zamanla Karamanlılar tarafından da devam ettirilmistir. Karamanlı Dönemi sehnâmelerinin ilki, 1313 yılında Ünsî; ikincisi, XIV. yüzyılın ilk yarısında Dehhânî ve sonuncusu da aynı yüzyılın ikinci yarısında Yarcânî tarafından te’lif edilmistir. Sehnâmelerin orijinal nüshaları günümüze ulasamamıstır. Ancak Yarcânî Sehnâmesi’nin XVI. yüzyılda Türkçe’ye çevrilen ve daha sonra istinsah edilen bazı nüshalarıyla, Ünsî’ye ait sehnâmenin 1748 istinsah tarihli bir nüshası hâlen mevcuttur.
First time, the tradition of writing “Sehnâme” was seen in the era of Anatolian Seljuks. In the first half of 13th century, the beginning of writing “Selçuknâme of Seljuks” tradition by Emir Ahmed Kâni’î was contiunied by the Karamanli Dynasty / Principality, as well. The first sample of Sehnâme of the era of Karamanli Dynasty / Principality was written by Ünsî in 1313 and the second one written by Dehhânî in the first half of 14th century and the last one at the second half of same century written by Yarcânî. The original samples of Sehnâmes could not reach to the present. However, currently there are the some parts of copy samples of Sehnâme by Yarcânî translated to Turkish and the copy sample of Sehnâme by Ünsî dated in 1748.