Jürgen habermas’ın iletişimsel eylem kuramı

Habermas’ın, konusma ve sözün boyutları üzerine olan vurgusu, özneleri asan ve ‘ideal konusma durumu’ olarak ifade ettigi iletisim tipini garantileyen iletisimsel rasyonalitesi; Benjamin’in, araçsal aklın, modern sömürü ve tahakkümün temeli olarak gösterilmesine karsı sözün degerini tekrar geri çagırmasına uygun düsmektedir. Ancak, sözü diger elestirel teorisyenler gibi degerden düsmüs, mistik ve olumsuzlama aracı olarak görmek yerine, akıl ve ötekisi arasında bir geçit ve paylasım alanı bulma çabası olarak, elestirel diyalogun alanını bu gelenekte diriltmeye çalısmaktadır. İletisimsel eylem, söz eylemleriyle sınırlı olmayan, onlarla koordine edilen bir eylem tipi olmaktadır. Ancak Habermas, dilin iletisimsel sınırlarını, sosyal gereklilikle çizmekten kaçınsa da, baska açıdan sosyal teorini alanını, dilsel iletisimin gramer kuralları ile sınırlandırarak, mümkün ve yasal bir iletisim alanını, tahrif edilmemis iletisim olarak degerlendirmektedir. Diger konusma türlerini, iletisimin asli dogasını bozan ve yasam dünyasının tözsel birligine yönelik bir tehdit olarak görmektedir.

Uzlaşım ,

Rasyonalite ,

Argümantasyon ,

Söylem ,

Consiliation ,

Habermas's emphasis on the speech and on the dimention of expression, and his communicative rationality, guaranties communication type that he describes as rhetoric “ideal speech condition" and beyond subjects properly fits Benjamin's, the recalling of the value of expression, in spite of mediatoral logic as being shown as the basis of modern exploitation and oppression. But, instead of percieving the expression as a value depreciated, mystic and as a negatory mean like other critical theorists see it; he tries to revive in tradition, the area of the critical dialogue, as an effort to find a passageway and a common field between logic and the other. Communicative action is not bounded by verbal action, but a type of action coordinated with them. Eventhough, Habermas avoides to draw the communicative boundaries of language by social necessasities, from the point of other wiev, he appraises, a possible and legal communicative area as an undistorted communication, in limiting the area of the social theory with the linguistic grammer rules. He sees the other speech types as being destructive to the fundamental nature of communication and as threats to the verbal unification of the life world.

Rationality ,

Argumentation ,

Discourse ,