Makale özeti ve diğer detaylar.
Eski Türk Edebiyatında en yaygın şekilde rakip, zahit ve sofu gibi olumsuz görülen tipler üzerinde yoğunlaşan ve daha çok ince alay ve mizah içerikli olan hakaretler, özellikle hicviyelerde, büyük ölçüde şahıslara yöneltilerek ve yer yer küfür sınırlarını aşacak şekilde, sıkça kullanılmaktadır. Nef’î, Sihâmı Kazâ adlı hicviyesinde hakaretlerden faydalanır ve bunun önemli bir kısmını, muhatabını hayvanlarla ilişkilendirmek suretiyle yapar.
Old Turkish Literature depicts types such as the rival, aescetic, religious bigot with fine humour, irony and mockery as well as a dose of insult. Insult is directed to such characters by words with assosiation to animals. Nef’i’s Sihamı Kaza provides good examples for the case.