Hayatın ölümden sonra uçuşa tebdili

Eski Türklerde ölü uğurlama törenlerinin bir kısmı ölümden sonra insan ruhunun dünyadan uçarak, gökteki bir yere göçeceği inancına yöneliktir. Çoğunlukla gökte tasavvur edilen tanrı veya tanrılara eriştirmek için, cesedi veya cesedin içinde olan ruhu, bir şekilde göğe yükseltmenin yolları aranmıştır. Bu yöntemlerden en bilineni; kutsal ve temizleyici olduğuna inanılan ateşle, ölüyü yakarak buhar ve duman şeklinde göğe yollamaktır. Cesedi göğe yollama yönteminin en gizemlisi ise “Göksel Defin Töreni” yani ölüyü, tanrısal nitelikler yüklenen yırtıcı kuşlara vermektir. Bu çalışma; destan, efsane, eski edebi metinlerden yola çıkıyor ve günümüz Türkçesinde kullanılan kimi kelime, kelime öbeği ve deyimlerde bu iki defin yönteminin izlerini sürüyor.