Makale özeti ve diğer detaylar.
Eğitimin en önemli işlevlerinden biri, öğrenciyi birey/insan olarak içinde yaşadığı toplumda uyumlu ve katılımcı hâle getirmektir. Literatürde “sosyalleşme” kavramıyla karşılanan bu olgu, bütün toplumsal kurumların etkisinde şekillense de bu bağlamda en önemli rol, aile ve eğitim kurumuna düşmektedir. Günümüzde çeşitli toplumsal dinamiklerin etkisiyle sosyalleşme bağlamında ailenin okuldan, okulun aileden katkı talebi giderek artmaktadır. Eğitimin açık ve örtük müfredatında çeşitli şekillerde yer alan sosyalleşme ve sosyal başarının, uygulama boyutunda da önemsendiği eğitim kurumları tarafından ileri sürülmektedir. Buna karşılık toplumda, okulun, sosyalleşme ve sosyal başarı açısından velilerin beklentilerini yeteri kadar karşılamadığı şeklinde bir algı da bulunmaktadır. Bu hususta, eğitim sürecinin fiilî öznesi olan öğretmenlerin konu hakkındaki görüşlerinin ne olduğu; onların, mesleki uygulamalarında sosyalleşmeyi ne ölçüde önceledikleri sorusuna yanıt aramayı amaçlayan bu araştırma, örnek olay tarama modeline dayalı olarak Ankara ili Altındağ ilçesinde bulunan birer ilkokul, ortaokul ve lise olmak üzere toplam üç okulda çalışan öğretmenlere tam örneklem olarak uygulanmıştır.
One of the most important functions of education is to make student compatible and participant as an individual/a human being for the society in which he lives. In the literature, this concept is mached with "socializing". The most important role in this context is the resposibility of the family and education even it is formed by the influence of all the social institutions. Nowadays, due to the effect of various social dynamics; contribution demand of family from school and school deman from family is growing steadily in the context of socialization. It has been stated by the educational institutions that socialization and social success which takes place in various forms of overt and covert curriculum of education are noticed in implemention extend.. However, in society, there is a perception that school can not meet expectations of parents in education of socialization and social success. In this respect, this research aims to answer the question of what the teachers who are the actual subjects of the training process think about this subject and how they prioritize socialization in their professional practices. This study is based on the case study model at three schools such as a primary school, a secondary school and a high school in the district of Ankara province Altındağ and applied as full sample of teachers working.